ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός

Τον τελευταίο καιρό νιώθω την ανάγκη να πονέσω τον εαυτό μου.
Θέλω να βγω, να πιω, να  καπνίσω, να εξαντληθώ, να μην έχω δύναμη για τίποτα και να κοιμηθώ ήρεμη.
Μάλλον πιστεύω πως όλος αυτός ο πόνος που βίωσα τον τελευταίο καιρό ψυχικά, ήρθε η ώρα να εκφραστεί και σωματικά.
Και υπάρχει αυτή η ελπίδα πως μετά θα έχω απελευθερωθεί από εσένα. Θα μείνεις πίσω μαζί με τον πόνο και την αυτοκαταστροφή μου.
Από τη μια θέλω να πετάξω και από την άλλη κάτι βαραίνει το στήθος μου τόσο πολύ..

Υ.Γ. Χρόνια σου πολλά, ακόμα δεν έχει περάσει μέρα που να μην σε έχω σκεφτεί. Χρόνια μας πολλά λοιπόν, εσύ να ζεις και εγώ να επιζώ.

Καλοκαίριασε

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.
Κ.Κ

όχι, εγώ δεν θα μιλήσω για αγάπες,έρωτες...

εξάλλου τι ξέρω εγώ για όλα αυτά;

εγώ θα μιλήσω για εκείνες τις νύχτες που δεν σε πιάνει ύπνος,

για εκείνες τις νύχτες που πονάει το μυαλό σου από το να σκέφτεσαι μόνο αυτόν.

μυρίζεις το άρωμα του στο σώμα σου,

νιώθεις τα χέρια του να σε σφίγγουν,

τα χείλη του να σε φιλάνε.

εγώ θα μιλήσω για τη μοναξιά,

εξάλλου αυτή την ξέρω καλά.