Τον τελευταίο καιρό νιώθω την ανάγκη να πονέσω τον εαυτό μου.
Θέλω να βγω, να πιω, να καπνίσω, να εξαντληθώ, να μην έχω δύναμη για τίποτα και να κοιμηθώ ήρεμη.
Μάλλον πιστεύω πως όλος αυτός ο πόνος που βίωσα τον τελευταίο καιρό ψυχικά, ήρθε η ώρα να εκφραστεί και σωματικά.
Και υπάρχει αυτή η ελπίδα πως μετά θα έχω απελευθερωθεί από εσένα. Θα μείνεις πίσω μαζί με τον πόνο και την αυτοκαταστροφή μου.
Από τη μια θέλω να πετάξω και από την άλλη κάτι βαραίνει το στήθος μου τόσο πολύ..
Υ.Γ. Χρόνια σου πολλά, ακόμα δεν έχει περάσει μέρα που να μην σε έχω σκεφτεί. Χρόνια μας πολλά λοιπόν, εσύ να ζεις και εγώ να επιζώ.
Θέλω να βγω, να πιω, να καπνίσω, να εξαντληθώ, να μην έχω δύναμη για τίποτα και να κοιμηθώ ήρεμη.
Μάλλον πιστεύω πως όλος αυτός ο πόνος που βίωσα τον τελευταίο καιρό ψυχικά, ήρθε η ώρα να εκφραστεί και σωματικά.
Και υπάρχει αυτή η ελπίδα πως μετά θα έχω απελευθερωθεί από εσένα. Θα μείνεις πίσω μαζί με τον πόνο και την αυτοκαταστροφή μου.
Από τη μια θέλω να πετάξω και από την άλλη κάτι βαραίνει το στήθος μου τόσο πολύ..
Υ.Γ. Χρόνια σου πολλά, ακόμα δεν έχει περάσει μέρα που να μην σε έχω σκεφτεί. Χρόνια μας πολλά λοιπόν, εσύ να ζεις και εγώ να επιζώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου