ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός

Τον τελευταίο καιρό νιώθω την ανάγκη να πονέσω τον εαυτό μου.
Θέλω να βγω, να πιω, να  καπνίσω, να εξαντληθώ, να μην έχω δύναμη για τίποτα και να κοιμηθώ ήρεμη.
Μάλλον πιστεύω πως όλος αυτός ο πόνος που βίωσα τον τελευταίο καιρό ψυχικά, ήρθε η ώρα να εκφραστεί και σωματικά.
Και υπάρχει αυτή η ελπίδα πως μετά θα έχω απελευθερωθεί από εσένα. Θα μείνεις πίσω μαζί με τον πόνο και την αυτοκαταστροφή μου.
Από τη μια θέλω να πετάξω και από την άλλη κάτι βαραίνει το στήθος μου τόσο πολύ..

Υ.Γ. Χρόνια σου πολλά, ακόμα δεν έχει περάσει μέρα που να μην σε έχω σκεφτεί. Χρόνια μας πολλά λοιπόν, εσύ να ζεις και εγώ να επιζώ.

Καλοκαίριασε

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.
Κ.Κ

όχι, εγώ δεν θα μιλήσω για αγάπες,έρωτες...

εξάλλου τι ξέρω εγώ για όλα αυτά;

εγώ θα μιλήσω για εκείνες τις νύχτες που δεν σε πιάνει ύπνος,

για εκείνες τις νύχτες που πονάει το μυαλό σου από το να σκέφτεσαι μόνο αυτόν.

μυρίζεις το άρωμα του στο σώμα σου,

νιώθεις τα χέρια του να σε σφίγγουν,

τα χείλη του να σε φιλάνε.

εγώ θα μιλήσω για τη μοναξιά,

εξάλλου αυτή την ξέρω καλά.

καλημέρα-καληνύχτα

ξυπνάω άλλη μια μέρα στις 2 το μεσημέρι. ναι, αυτή η μέρα δεν θα είναι όπως οι άλλες, σκέφτομαι.

Θα κλείσω εισιτήρια για Βερολίνο που τόσο θέλω να πάω, θα πάω να πάρω εκείνα τα παπούτσια που κοιτάζω στη βιτρίνα εδώ και ένα μήνα, θα τελειώσω το βιβλίο του Όσκαρ Ουάιλντ, κρίμα να αφήνω τόσες μέρες τον ψαρά μακριά από τη γοργόνα του, θα ντυθώ καλά και θα πάω μια βόλτα στην παραλία,με τέτοιο κρύο θα είναι άδεια, θα βάλω μουσική να παίζει στα ακουστικά μου και θα χαθώ στις αναμνήσεις.

2:05 η ώρα. τραβάω το πάπλωμα από πάνω μου,ανατριχιάζω, μάλλον από το κρύο που μπήκε στο σώμα μου,σκέφτομαι. η αίσθηση αυτή φτάνει στο μυαλό μου. και τότε να σαι πάλι. Βερολίνο, έψαχνες δύο  εισιτήρια  χωρίς επιστροφή, πόσες φορές είχαμε περάσει από εκείνη τη βιτρίνα; πάντα σκάλωνα στο τζάμι σαν μικρό παιδί και εσύ γκρίνιαζες να φύγουμε, εσύ είσαι μακριά μου,τότε ας περιμένει ακόμα λίγο και ο ψαράς του Ουάιλντ. χάθηκα στις αναμνήσεις πριν καν κατέβω στην παραλία. Γιατί να σηκωθώ από το κρεβάτι μου τότε; Όλες μου οι επιθυμίες πηγάζουν από σενα. 

2:10 ξανά πέφτω για ύπνο, να θυμηθώ την επόμενη φορά που θα ξυπνήσω να του πω πως δεν μπορούμε να ζούμε άλλο έτσι. Για να δούμε, θα ξυπνήσω;

Χαμένες ώρες

Μην με ρωτάς γιατί κοιτάζω το κενό, κι εσύ αυτό δεν κοιτούσες πάντα;
Κενό στην καρδιά, κενό στο μυαλό, κενό στη ζωή μας, ή καλύτερα κενή η ζωή μας.
Το θυμάμαι εκείνο το βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις
τώρα βλέπω δυο μάτια αδιαφορίας.
Είχα πιστέψει όμως σ'αυτό το βλέμμα σου, τώρα τι να πιστέψω;
Το Τέλος έχει φτάσει, το ξέρω και το ξέρεις.. Το βλέπεις στα μάτια μου κάθε φορά που κοιτάζω το κενό γιατί κενοί είμαστε και εμείς.